“Nooit rennen, dan geef je het signaal af dat je het niet meer onder controle hebt!”
In deze rubriek geven wij beginnende theaterprofessionals de kans om iets over zichzelf te vertellen. Vandaag vertelt Suzan Slinger (24) over haar avonturen in het theater en haar werkzaamheden als productie. Suzan: “Ik kijk het liefst naar een stuk dat een onderwerp aansnijd waar ik dan nog lang over kan nadenken.”
BEDANKT PAP
Ik ben geboren en getogen in Westzaan en kwam door mijn vader, Harry
Slinger, al vroeg in aanraking met theater vak. Van kleine theaterstukjes op school tot het meedoen aan het maken van kindervoorstellingen, ik deed het allemaal met veel plezier. Het was geen verrassing dat ik na mijn middelbare school auditie wilde doen voor de Amsterdamse Toneel en Kleinkunst Academie. Helaas werd ik afgewezen en moest ik gaan bedenken waar ik nog meer gelukkig van werd.
ACHTER DE SCHERMEN
Het werd de opleiding Productie Podiumkunsten in Amsterdam. Momenteel zit ik in het derde jaar en heb ik helemaal geen ambitie meer om op het toneel te staan, maar des te meer om ervoor te zorgen dat het achter schermen allemaal op rolletjes loopt en dat iedereen alles heeft om zijn of haar werk te kunnen doen binnen een project. Op dit moment ben ik productieassistent bij de muziekvoorstelling Noir van het collectief Nineties Productions. Dit is een te gekke voorstelling die op locatie gespeeld wordt. Ik ben hier dankzij mijn vorige stage bij Paradiso Melkweg Productiehuis terecht gekomen.
Helaas werd ik afgewezen en moest ik gaan bedenken waar ik nog meer gelukkig van werd.
Theater met een maatschappelijke vibe
Mijn favoriete discipline is toch wel theater met een maatschappelijk tintje. Het liefst stukken die nieuw zijn geschreven of als montage voorstelling ontstaan. Ik kijk het liefst naar een stuk dat een onderwerp aansnijd waar ik dan nog lang over kan nadenken. Iets wat mij inspireert of mijn perspectief verruimd. Nobody Home van Daria Bukvic, Saman Amini, Majd Mardo en Vanja Rukavina is mijn favoriete voorstelling. Een prachtige voorstelling over hoe het is om als vluchteling in Nederland te komen. Ik was diep onder de indruk van de verhalen van deze makers en denk er nog dikwijls aan terug. Ondanks het zware thema wisten ze het wel op luchtige manier te vertellen wat het wel een dragelijke voorstelling maakte, maar met een ijzersterke boodschap
Nee zeggen is geen optie.
GRENZEN AANGEVEN
Ik zou wat sneller mijn eigen grenzen aan willen geven. Dat is als productieleider ook heel belangrijk om te doen. Je zet jezelf snel alleen maar in dienst van anderen, maar het is belangrijk om daar ook je eigen grens in te bewaken. Wanneer er iets niet helemaal lekker gaat binnen een project zal iedereen altijd als eerste bij mij terecht komen. Ja, dan moet je wel een antwoord en/of oplossing hebben. Bovendien moet ik ervoor zorgen dat de soms grootse plannen van een artistiek team op een realistische manier uitgevoerd kan worden. Dat is de grootste en leukste uitdaging. Nee zeggen is geen optie. Dan moet je meedenken en andere voorstellen doen. Dat is soms ook best moeilijk, want je wil iedereen tevreden houden. Een technicus zit niet op een ingewikkeld decor te wachten, want dat betekent langere werktijden. Alles realiseren met vaak een krap budget is een hele uitdaging.
Je zet jezelf snel alleen maar in dienst van anderen, maar het is belangrijk om daar ook je eigen grens in te bewaken.
BLIJVEN OEFENEN EN DOORGAAN
Het is best spannend om beginnend productieleider te zijn, want productiewerk gaat ook gepaard met veel ervaring. Hoe vaker je het doet, hoe makkelijker je met stressvolle situaties omgaat. Ik merk dat ik daarin al aan het groeien ben, maar het blijft een uitdaging. Als je het vakgebied in wilt moet je bedenken dat je goed in een team moet kunnen werken en bewust zijn van groepsdynamica. Je moet goed kunnen schakelen tussen artistieke gesprekken en praktische zaken. Je moet ook goed kunnen plannen en zaken onderschikken in (niet) urgent en/of (niet) belangrijk. Daarnaast is het ook heel handig als je goed bent met Excel. Mijn droombaan is het mee-produceren aan een festival als Lowlands. Dat is echt hardcore productie, dan heb je te maken met heel veel verschillende disciplines, de natuur en de elementen. Om daar dan gezelschappen te programmeren in de Juliet en ervoor te zorgen dat ze daar makkelijk alles kunnen opbouwen en verblijven, dat lijkt mij heel leuk!
Dat is echt hardcore productie, dan heb je te maken met heel veel verschillende disciplines, de natuur en de elementen.
© De omslagfoto is gemaakt door: Maike Mertens .